Amelia

 

ΠΡΩΪΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΛΙΑ (καλοκαιρινές  διακοπές – Λιτόχωρο)
01 – 12 Αυγούστου 2010

Μετά από μία μεγάλη απουσία του παππού Γιάννη από το site της Αμέλιας…ο παππούς ξαναγράφει. Όλο αυτό το διάστημα οι μέρες ήταν- και είναι- γεμάτες Αμέλια. Γνωρίζεις ότι ζούμε μαζί αγαπούλα μου τουλάχιστον 6-7 ώρες την ημέρα εκτός παρασκευοσαββατοκύριακου…αλλά και τότε πάλι σε βλέπω όταν τρώμε όλοι μαζί την Κυριακή. Ότι είναι να σου γράψω, το ξέρεις, στα λέω προφορικά. Όλο αυτό το διάστημα σε βλέπω να μεγαλώνεις, να μαθαίνεις καινούρια πράγματα, να διαμορφώνεις τη δική σου προσωπικότητα…έχεις φοβερή αντίληψη, είσαι έξυπνη, έχεις χιούμορ και μας προσφέρεις πολύ-πολύ αγάπη, το βλέπουμε και το νοιώθουμε…και αυτό είναι πολύ σημαντικό στις δύσκολες μέρες που ζούμε…που περνάει  η χώρα μας. Μαζί σου αγαπουλίτσα μου ξεχνάω τα πάντα, δεν με κουράζεις καθόλου, απεναντίας μου προσφέρεις ανείπωτη χαρά. Έχω πάθει μία αρρώστια που την λένα αμελοεξάρτηση…

Και όσο πλησίαζε το καλοκαίρι και θα πηγαίναμε διακοπές και δεν είχαν αποφασίσει ο μπαμπάς και η μαμά που θα πάτε τόσο εγώ το είχα ρίξει… στα χάπια. Αλλά έγινε το θαύμα και πήγαμε μαζίίίί. Οι προσευχές μου εισακούστηκαν που έκανα στους 12 θεούς του Ολύμπου και ιδιαίτερα στο Δία. Του μίλησα για σένα…ότι θέλω να γνωρίσεις την Ιστορία αυτού του τόπου, να περιηγηθείς το βουνό, τα ποτάμια, το Δίον και να κολυμπήσεις στα νερά του Αιγαίου. Γι’ αυτό και αυτός φρόντισε για σένα.

Είπε στον Ποσειδώνα να έχει ήρεμες θάλασσες για να χαίρεσαι το κολύμπι και τις βουτιές σου με το μπαμπά και τη μαμά. Ο Ποσειδώνας έδωσε τις εντολές του…βαθειά στο πέλαγος οι Ωκεανίδες νύμφες, κόρες του Ωκεανού να έχουν το νου τους μήπως και αγριέψει η θάλασσα, οι Νηρηίδες κόρες του Νηρέα να είναι κοντά σου, να σε προστατεύουν και να παίζουν τριγύρω σου, στην παραλία, στο χορτάρι, στην παιδική χαρά. Μόνο τις δυο τελευταίες μέρες ο παιχνιδιάρης ο Δίας, είπε στον Αίολο, το θεό του ανέμου να ανοίξει λίγο τους ασκούς του για να σηκώσει κυματάκια για να σε δεί πως κολυμπάς. Εκτός από παιχνιδιάρης ο Δίας είναι και πειραχτήρης γι’αυτό το δεύτερο βράδυ, που βγαίναμε από το εστιατόριο, έστειλε της Υάδες νύμφες της βροχής να μας βρέξουν…και θυμάσε αγαπουλίτσα μου, καθώς σε κρατούσα στην αγκαλιά μου να σε προστατέψω από τη βροχή και τρέχαμε όλοι μαζί η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά, και μέχρι να πάμε στα δωμάτιά μας είχαμε γίνει μούσκεμα,σε ρώταγα που είναι ο Όλυμπος και μέσα στο σκοτάδι μου έλεγες εκεί, εκεί, εκεί δείχνοντας με το χεράκι σου…έτσι λοιπόν βαφτίστικες ξανά αλλά αυτή τη φορά από το Δία. Πήγαμε μια άλλη μέρα στον Όλυμπο στο ρέμα του Ουρλιά…εκεί ντύθηκες στα λευκά, ξυπολήθηκες και έβαλες τα πόδια σου στα παγωμένα νερά του ποταμού Ελικώνα κοντά στον καταρράκτη με τη λιμνούλα…ήσουν και εσύ μια μικρή νύμφη, μια Ποταμηίδα, νύμφη των ποταμών και εάν κοίταγες λίγο ποιό ψηλά θα έβλεπες της Ορεστιάδες και τις Ορειάδες τις νύμφες των βουνών να γελούν μαζί σου. Πήγαμε και στο μουσείο και στο αρχαιολογικό πάρκο του Δίου…εκεί επισκευθήκαμε τους ναούς της Δήμητρας, της Ίσιδας, του Διός του Υψίστου, τα παλάτια, την αγορά και πολλά άλλα. Μας συντρόφευαν οι Δρυάδες και οι Αμαδρυάδες, νύμφες των δέντρων που κατέβηκαν από αυτά για να μας καλωσορίσουν. Φεύγοντας ο Δίας έδωσε εντολή στις εννέα μούσες, τις κόρες του που απέκτησε με τη Μνημοσύνη και γεννήθηκαν στον Όλυμπο να σε κατευοδώσουν με χορούς και τραγούδια…το χορό έσερνε η θεά Άρτεμη, ενώ τη χορωδία διηύθηνε ο θεός Απόλλωνας, λες και ήξερε ότι και σε σένα Αμέλια, αρέσουν ο χορός και τα τραγούδια. Και χάρηκαν οι εννέα μούσες που τα ονόματά τους είναι Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Ερατώ, Τερψιχόρη, Ουρανία και Καλλιόπη για αυτή τους την πράξη, χάρηκαν που σε γνώρισαν από κοντά, που επισκέφθηκες αυτό τον τόπο, που μυήθηκες, που τον προσκύνησες, γι’αυτό και θα πουν στον πατέρα τους το Δία  τις εννέα μούσες να τις κάνει δέκα και η δέκατη θα είσαι εσύ η ΑΜΕΛΙΑ  αλλά εάν δεν το δεχθεί δεν πειράζει αγαπούλα μου, αρκεί που εσύ είσαι η δικιά μου η ΜΟΥΣΑ Η ΑΜΕΛΙΑ.

ΠΑΠΠΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

————————————————————————————–

ΠΡΩΪΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΛΙΑ (μέρος 2)
17 Δεκεμβρίου 2009

Εδώ έχουμε πολλές φωτογραφίες και θα τις χωρίσουμε ανά θέμα… για να έχουμε και έσοδα από τα διαφημιστικά διαλείμματα.

1)ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΑΛΣΥΛΙΟ: τις αρέσουν πολύ οι βόλτες με το καρότσι της στο παρκάκι αυτό…βρίσκεται πολύ κοντά στο σπίτι μας…βλέπει και ακούει τα πουλιά πάνω στα πεύκα…τις πεταλούδες που χορεύουν τον τελευταίο τους χορό πριν έρθει ο χειμώνας και… παίρνει και κανένα υπνάκο καμμιά φορά.

2)ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ: Όταν έρχεται στο σπίτι, τις αρέσει να βγαίνει έξω στη βεράντα και ένα από τα αγαπημένα της είναι να κάνει κούνια…μια μέρα που ήρθε, μου ξεχώρησε από τα διάφορα αντικείμενα που ήταν πάνω στο γραφείο τη φωτογραφική μηχανή, την πήρε στο ένα χέρι και με το άλλο κρατώντας με, με πήγε έξω, στην κούνια, την ανέβασα επάνω, μου έδωσε τη φωτογραφική να τη φωτογραφίσω και με το τρόπο της με ρώτησε από που να κρατηθεί  από το εμπρός μέρος ή από το πίσω…υπάρχει και μια άλλη φωτογραφία, πιο κάτω, άλλη μέρα όπου με ρωτάει το ίδιο, αλλά επειδή δεν τις απαντώ, νευριάζει και κρατιέται με το ένα χέρι εμπρός και με το άλλο πίσω η δε εκφρασή της τα λέει όλα…στη συνέχεια χαϊδεψε με τρυφερότητα το πορτοκάλι της και του έδωσε και ένα φιλάκι…

3)ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ: και εδώ…”έλα παππού πάρε τη μηχανή…εγώ θα ανέβω μόνη μου στην πολυθρόνα…θα πάρω πόζες και θα με φωτογραφίσεις…αλλά θέλω και όρθια μαζί με τη γιαγιά”…

4)ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ: ήταν μια μέρα απόγευμα που μόλις είχε ξυπνήσει και παίζαμε με την κουβερτούλα της…το διασκέδασε αφάνταστα η μικρή μας ταλιμπανέζα.

5)ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΚΑΙΤΗΣ: Στη γιορτή της γιαγιάς Καίτης…της προσέφερε με μια αγκαλιά και ένα φιλί ένα τριαντάφυλλο αλλά εκείνο που της άρεσε περισσότερο ήταν η ανθοδέσμη…

6)Η ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ:έξω από το σπίτι περνούσαν υπέργεια τα τρένα..τις άρεσε να τα βλέπει και να τα χαιρετάει…όμως τα τρένα περνούν πλέον υπόγεια…και η μικρή μας σταθμάρχης δεν τα βλέπει πια…συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα…στη φωτογραφία το τελευταίο τρένο.

7)ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ: Η μικρή μας ζουζούνα δεν κάθετε ποτέ σε ένα σημείο του σπιτιού…πολλές φορές βαριέται τα παιχνίδια της και ψάχνει γενικά όλο το σπίτι…πάει στα ράφια με τα βιβλία των συνταγών μαγειρικής…στο καλάθι με τα φρούτα…μια μέρα βοήθησε και ξεχώρισε τα λεμόνια και τα έδωσε στη γιαγιά και στο τέλος πήρε ένα μανταρίνι στο χέρι και είπε μαμ-μαμ…αυτό για τον κόπο της…σωστήήή.

8)ΡΕΣΙΤΑΛ:Αγαπάει τη μουσική όχι μόνο να ακούει αλλά και να παίζει…με το μεταλόφωνό της και με άλλα κρουστά…έτσι λοιπόν τη μία μέρα έκανε την πρόβα της και την επόμενη ντύθηκε με τα καλά της και έδωσε το… ρεσιτάλ της…καταχειροκροτούμενη από το ακροατήριό της.

ΠΑΠΠΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 

————————————————————————————–

ΠΡΩΪΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΛΙΑ (ΕΚΤΑΚΤΟ)
14 Δεκεμβρίου 2009

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ σε αυτή την ομάδα φωτογραφιών…και πάμε να δούμε, τη μικρή μας ζουζούνα…

από την επίσκεψη της Κατερίνας και του Γιάννη…με την γιαγιά Άρια και τον παππού Μιχάλη από την επίσκεψή τους στην Αθήνα και…που πόσο τους λείπει…με ένα πλήθος από πολλά ζωάκια…και έχοντας άποψη, τα μάζεψε όλα, και χάθηκε μέσα σ΄αυτά… με αγκαλιές και πολύ παιχνίδι.

Επισκέφθηκε τις φίλες της στα γενέθλιά τους στη Νέα Μάκρη καθώς και την ξαδέρφη της την Αθηνά στην Καλλιθέα και έπαιξαν πολύ μαζύ…

Για πρώτη φορά απόλαυσε στο γεύμα της φρέσκο ψάρι, παρακολούθησε όλη τη διαδικασία από το καθάρισμα έως το ψήσιμο και το σερβίρισμα και το βρήκε πολύ νόστιμο…μόνο που της έπεσε λίγο…μικρό. Επισκέφθηκε επίσης το φίλο της το Δημήτρη και, τι άλλο, έπαιξαν πολύ με τα παιχνίδια του και δέχθηκε με μια μεγάλη αγκαλιά τη νονά της τη Σιμόνα από την Ολλανδία. Είναι ένα άκρως επικοινωνιακό άτομο ή αν θέλετε μία αξιολάτρευτη τρυφερή ψυχούλα…νά είσαι πάντα καλά αγαπουλίτσα μου.

————————————————————————————–

ΠΡΩΪΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΛΙΑ (επεισόδιο πρώτο)
9 Νοεμβρίου 2009

Τα πρωϊνά με την Αμέλια με τον παππού Γιάννη, είναι και μεσημεριανά με τη γιαγιά Καίτη…που μπορεί να φθάσουν έως την απογευματινή ζώνη… και εάν έχουμε έκτακτα γεγονότα- πολύ σπάνια βέβαια- πριν το βραδυνό δελτίο ειδήσεων με την Όλγα Τρέμη.
Αυτό το υπέροχο πλασματάκι δεν ήταν δυνατό να μην έχει το δικό του δωμάτιο στο σπίτι του παππού Γιάννη και της γιαγιάς Καίτης…με το κρεββατάκι της, το πολύχρωμο χαλάκι της με τις δραστηριότητες και τα…δεκάδες παιχνίδια. Έχει το πάρκο της το οποίο, όπως θα δείτε και στις φωτό, δεν της αρέσει και πολύ να βρίσκεται μέσα σ΄αυτό…την πιάνει απελπισία και νευριάζει πολύ… προτιμάει να είναι απέξω, να στηρίζεται σ’αυτό και στο σαλόνι, να δοκιμάζει τα πρώτα της βήματα ή να μπουσουλάει και να πηγαίνει να κατεβάζει και να σκορπίζει όλα τα DVD προς μεγάλη…χαρά; του παππού. Εκεί που της αρέσει πολύ είναι έξω, στη βεράντα…κάνει κούνια, χαϊδεύει το πορτοκαλάκι της που μεγαλώνει μαζί της και σε λίγο καιρό θα γίνει από πράσινο, πορτοκαλί και θα το κάνει μιαμ-μιαμ…κόβει ένα γιασεμί και το προσφέρει να το μυρίσει όποιος είναι κοντά της…η ίδια θέλει να το φάει…παίζει με τα μανταλάκια της γιαγιάς και κάνει…ταχυδακτυλουργικά με τα ρόδια. Είναι καταπληκτική στην επικοινωνία και στο διάλογο…λέμε πολλά…κι’αυτό φαίνεται από τις κινήσεις της με τα χεράκια της, τις εκφράσεις στο πρόσωπό της…έχει άποψη για τα πάντα…δείχνει τη βροχή που πέφτει από ψηλά, από τα σύννεφα…και ποτίζει κάτω, το χώμα, τη γή.
Οι φίλοι της, τα σαλιγκάρια, διστακτική στην αρχή, τα έβλεπε πρώτη φορά και τα περιεργαζόταν…στη συνέχεια έπαιξε μαζί τους. Παίζουμε μαζί και γελάμε…γελάμε πολύ…έως και ξεκαρδιζόμαστε… και από τα γέλια τα πολλά τραβάει τα μαλλιά της.
Τρυφερή μου ψυχούλα να είσαι πάντα καλά(δείτε τις φωτογραφίες)